Wysokie odszkodowania – ile mitu, ile prawdy?

Ostatnimi czasy media co jakiś czas dzielą się z nami sensacyjną informacją o horrendalnie wysokich odszkodowaniach/zadośćuczynieniach, jakie zasądzają sądy w sprawach, w których przywykliśmy raczej do skromniejszych wyroków. Za informacją idzie zwykle lawina komentarzy mniej lub bardziej błyskotliwych, a przy okazji również narasta góra lodowa nieporozumień.

Nie komentując obecnie żadnego z wydanych orzeczeń, chciałabym dziś na jedną tylko kwestię zwrócić Państwa uwagę. Jest to sprawa niestety trudna i nagminnie przysparzająca mnie osobiście sporo kłopotu. Zaś medialne informacje o wielomilionowych odszkodowaniach za „zwykły” tzw. uszczerbek, nie pomagają. Chodzi o wyjaśnienie klientom, dlaczego żądać możemy tyle akurat ile żądamy, a nie „milion pięćset sto dziewięćset”.

źródło: pl.wikipedia.org

Otóż gdy przytrafi nam się przykry wypadek, spowodowany czyimś niepożądanym działaniem (szkoda), mamy do tej osoby roszczenie o naprawienie szkody, ewentualnie również o tzw. zadośćuczynienie. Sprawę, o ile nie zostanie rozwiązana polubownie, kierujemy do sądu. Sęk w tym właśnie , że musimy ROZSĄDNIE stwierdzić ILE nam się tych pieniędzy należy. I to jest bardzo trudne. Jeśli za sprawą wypadku ujęło nam z życia kilka dni, tygodni, miesięcy czy nawet lat – to trudno przecież ten okres „wycenić”, prawda? Nasze życie jest bezcenne i przekładanie straconego czasu, a już w ogóle naszego bólu i cierpień na tysiące czy nawet setki tysięcy złotych, czy może nawet milionów, takie jakieś nieadekwatne się wydaje. A jednak dotychczas nikt nie wymyślił lepszego sposobu na wyrównanie szkód, niż zapłata kwoty „odpowiedniej”.

Szkopuł polega na tym, że to, co sądy zasądzają jako „odpowiednie”, dla każdego poszkodowanego, a w każdym razie dla znacznej większości, to zbyt mało. Zawsze zbyt mało. Podczas gdy zasady procesu cywilnego są nieubłagane. Żądaj tyle, ile ci zostanie zasądzone, w przeciwnym razie od „przegranej” części zapłacisz drugiej stronie koszty procesu. Na własne oczy widziałam orzeczenie, w którym pan za złamaną nogę domagał się o wiele za wiele. Sąd zasądził na jego rzecz  kwotę, którą następnie w ponad połowie pan musiał zwrócić stronie przeciwnej jako koszty procesu. I po raz kolejny, choć - mam nadzieję  - nienachalnie, namawiam do korzystania z pomocy profesjonalnego pełnomocnika. My wiemy, dzięki zebranemu doświadczeniu i badaniom, w jakich sytuacjach możemy żądać określonych kwot. I jedno z naszych najtrudniejszych zadań, to przekonanie klienta, że naprawdę w jego sprawie i interesie nie możemy żądać więcej. Choć zrozumiałe, że subiektywnie i złamana noga może być warta miliony, wiadomo, że sąd raczej zastosuje swoją miarę.

Zaś przywoływanie medialnych spraw – bo ten lub ów „dostał” kilka milionów, to dlaczego my o tyle nie wnosimy, nie pomoże. Idę o zakład, że skoro w większości przypadków poszkodowani w tych medialnych „milionowych” sprawach byli reprezentowani przez profesjonalistów, w każdej z nich musiał być szczególny powód do wystąpienia z tak wysokim roszczeniem. Przygotowany adwokat nie żądałby kwot nieadekwatnych, narażając klienta na zbyt wysokie koszty postepowania. Może więc najlepiej wybierać pełnomocników ze szczególną rozwagą, potem zaś już zdawać się na ich doświadczenie, dzięki temu nie narazimy się na stres i niepotrzebne wydatki. Z pewnością, gdy przyjdziemy do adwokata z wielomilionową sprawą, nie spuści on oczu i nie zrezygnuje z wygranej. Również i dlatego, że skromność w pracy, jak wiadomo, rzadko bywa naszą najmocniejszą stroną. J